Wydawca treści
Hodowla lasu
Główny cel gospodarki leśnej stanowi zapewnienie trwałości lasu i ciągłości jego wielofunkcyjnej roli w zagospodarowaniu przestrzennym kraju. Istotne jest stopniowe osiągnięcie stanów równowagi dynamicznej w ekosystemach leśnych. Gospodarka leśna jest prowadzona w sposób zrównoważony pozwalający pogodzić potrzeby społeczne związane z realizacją produkcji drewna oraz pozaprodukcyjnych funkcji lasu z jednoczesnym zachowaniem jego trwałości i ciągłości.
Hodowla lasu obejmuje:
- Gospodarkę nasienną, która zajmuje się dostarczeniem odpowiedniej liczby nasion o najlepszej jakości. Wszystkie sadzonki produkowane są z nasion o znanym pochodzeniu.
- Gospodarkę szkółkarską - większość sadzonek produkowanych na szkółce stanowią podstawowe gatunki lasotwórcze: sosna, świerk, brzoza, olsza i dąb
- Pielęgnowanie lasu
pielęgnowanie gleby - polega na ograniczaniu rozwoju chwastów oraz samorzutnie zasianych gatunków drzew i krzewów poprzez ich wykaszanie, motyczenie wokół sadzonek, lub wydeptywanie chwastów
czyszczenia wczesne w fazie uprawy i czyszczenia późne w fazie młodnika - to zabieg mający charakter negatywny. Polega na usuwaniu osobników niepożądanych, nadmiernie rozwiniętych, przerośniętych, niezgodnych z przyjętym składem gatunkowym uprawy dostosowanym optymalnie do lokalnych warunków glebowych. Zabiegi te pozwalają na równomierny rozwój całej uprawy
trzebieże wczesne i trzebieże późne - to zabiegi mające charakter pozytywny. Celem ich jest wybranie najlepiej rokujących egzemplarzy oraz usunięcie osobników przeszkadzających w ich dalszym rozwoju. W wyniku tych zabiegów rozluźnia się sklepienie koron drzew co umożliwia dalszą rozbudowę koron pozostałych drzew. Zwiększa się ilość światła docierającą do dolnych warstw lasu przez co rozwija się runo i warstwa krzewiasta (podszyt).
- Zagospodarowanie rębne - określa zasady wykonywania całego zespołu czynności, które mają na celu pozyskanie drzew dojrzałych w taki sposób aby stworzyć najkorzystniejsze warunków do odnowienia i rozwoju nowego pokolenia drzew, kształtowania odpowiedniej budowy drzewostanu, zapewnienia naturalnej różnorodności biologicznej i trwałości w zmieniających się warunkach środowiska.
Prace leśne [ha] |
2020 |
---|---|
Odnowienie zrębów zupełnych |
20,53 |
- w tym odnowienia naturalne |
10,51 |
Odnowienia po rębniach złożonych |
55,02 |
Odnowienia halizn i płazowin |
|
Zalesienia gruntów porolnych |
|
Odnowienia pod osłoną drzewostanu- wprowadzenie II piętra |
|
Poprawki |
3,76 |
Pielęgnowanie upraw |
306,80 |
Wprowadzanie podszytów |
|
Czyszczenia późne |
145,85 |
Trzebieże wczesne |
98,58 |
Trzebieże późne |
531,98 |
Najnowsze aktualności
Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny
Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny
JPSS
Corocznym działaniem pozwalającym na ocenę zagrożenia drzewostanów sosnowych ze strony szkodników pierwotnych jest poszukiwanie ich późną jesienią. Najlepszym momentem wykonania JPSS, jak sama nazwa wskazuje, jest jesień przed wystąpieniem mrozów i opadów śniegu. Dokładną datę JPSS określa Zespół Ochrony Lasu (ZOL) na podstawie wieloletnich obserwacji.
W drzewostanach z przewagą sosny powyżej 20 roku życia, w wyznaczonych partiach kontrolnych wybiera się jedno drzewo. Poszukiwania prowadzone są metodą podokapową. Po wyznaczeniu obrysu rzutu korony należy przeszukać ściółkę, aż do pnia drzewa. Oprócz poszukiwań w gruncie należy również dokonać lustracji pnia do wysokości 1,5 m w celu odnalezienia ewentualnych kokonów boreczników.
Żerowanie większej ilości owadów na liściach drzew doprowadza do ich dotkliwego ubytku czyli defoliacji, osłabiając w ten sposób drzewo i narażając na atak szkodników wtórnych.
Jesienne poszukiwaniu mają na celu określenie zagrożenia w roku kolejnym ze strony:
- strzygonia choinówka – Panolis flammea (Den. et Schiff.),
- poproch cetyniak – Bupalus piniaria (L.),
- siwiotek borowiec– Hyloicus pinastri (L.)
- barczatka sosnówka – Dendrolimus pini (L.)
- osnuja gwiaździsta – Acantholyda posticalis Mats.
- borecznikowate- (Diprionidae)
Zebrane i oznaczone okazy przesyłane są do właściwego terytorialnie ZOL.
Zespół Ochrony Lasu określa możliwość wystąpienia gradacji w kolejnym roku oraz stopień ewentualnego zagrożenia drzewostanów nadleśnictwa.